Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

caelati N N

  • 1 caelatum

    embossed/engraved work (esp. in gold/silver)

    Latin-English dictionary > caelatum

  • 2 caelō

        caelō āvī, ātus    [caelum, a chisel; see 2 SAC-, SEC-], to engrave in relief, make raised work, carve, engrave (usu. in silver or copper): speciem argento: galeas ae<*>e: caelata in auro facta, V.: flumina Argento, O.: scuta auro, L.: calvam auro, emboss, L.: si quicquam caelati aspexerat, engraved work. —Rarely of wood-carving: pocula Fagina, caelatum opus, V. — Fig., to adorn, finish: Caelatum novem musis opus, by the muses, H.: caelatus stellis Delphin, decked, O.
    * * *
    caelare, caelavi, caelatus V TRANS
    carve, make raised work/relief; engrave, emboss; chase, finish; embroider

    Latin-English dictionary > caelō

  • 3 quis

        quis quid, pron interrog.    [2 CA-] (only sing nom. m. and nom. and acc n.; the other forms are common with qui interrog; see 1 qui).—    I. Masc., who? which one? what man?.: Da Quis homo est? Pa. Ego sum, who is there? T.: quis clarior in Graeciā Themistocle? quis potentior?: quis primus Ameriam nuntiat?: Quis videor? Cha. miser aeque atque ego, whom do you think me? T.: quis sim, ex eo quem ad te misi, cognosces, S.: considera, quis quem fraudasse dicatur, who is said to have defrauded whom.—With a subst: quis enim dies fuit?: quis eum senator appellavit: Quis gracilis puer, H.: quae robora cuique, Quis color, V.: quisve locus, L.—    II. Neut., what, what thing?: quid dieam de moribus facillimis: quid mulieris Uxorem habes? what sort of a woman? T.: quid caelati argenti, quid stragulae vestis, apud illum putatis esse? what amount?: sciturum quid eius sit, what there is in it.—In rhetorical phrases with dico, what do I say? (correcting, strengthening, or emphasizing a remark): Romae volumus esse. Quid dico? Volumus? Immo vero cogimur: quid dicimus?: quid dicas intellegis?
    * * *
    I
    qua/quae, quid (qua/quae P N) PRON INDEF
    anyone/anybody/anything; whoever you pick; something (or other); any (NOM S)
    II
    quis, quid (quae P N) PRON INTERR
    who/what/which?, what/which one/man/person/thing? what kind/type of?

    Latin-English dictionary > quis

  • 4 argumentum

    argūmentum, i, n. [arguo].
    I.
    A.. The means by which an assertion or assumption may be made clear, proved, an argument, evidence, proof (and in particular, that which rests upon facts, while ratio is that which depends upon reasoning):

    argumentum est ratio, quae rei dubiae facit fidem,

    Cic. Top. 2, 7: quid est argumentum? Probabile inventum ad faciendam fidem, id. Part. Or. 2:

    argumentum est ratio probationem praestans, quā colligitur aliquid per aliud, et quae, quod est dubium, per id quod dubium non est, confirmat,

    Quint. 5, 10, 11:

    de eā re signa atque argumenta paucis verbis eloquar,

    Plaut. Am. 5, 1, 35; 1, 1, 267; id. Rud. 4, 3, 84; id. Truc. 2, 6, 26 al.:

    commemorando Argumenta fidem dictis conradere,

    Lucr. 1, 401; so id. 1, 417:

    argumenta multa et firma ad probandum,

    Cic. Brut. 78, 272:

    aliquid exemplis magis quam argumentis refellere,

    id. de Or. 1, 19, 88:

    argumento esse,

    Liv. 5, 44; 39, 51:

    litterae ad senatum missae argumentum fuere, etc.,

    id. 8, 30:

    In argumentum fidei retentum pallium ostendit marito,

    Vulg. Gen. 39, 16; ib. Act. 1, 3:

    inopia fecerat eam (rem parvam) argumentum ingens caritatis,

    Liv. 5, 47:

    libertatis argumentum,

    Tac. G. 25:

    Est fides argumentum non apparentium,

    Vulg. Heb. 11, 22:

    addit pro argumento,

    Suet. Calig. 8:

    velut argumentum rursus conditae urbis,

    id. ib. 16:

    levibus utrimque argumentis,

    id. Galb. 7 et saep.—
    B.
    A sign by which any thing is known, a mark, token, evidence:

    animi laeti Argumenta,

    signs, indications, Ov. M. 4, 762:

    voti potentis,

    id. ib. 8, 745: unguentarii myrrham digerunt haud difficulter odoris atque pinguetudinis argumentis, according to the indications of smell, etc., Plin. 12, 15, 35, § 68:

    caelum quidem haud dubie caelati argumenti dicimus,

    id. 2, 4, 3, § 8:

    amoris hoc est argumentum, non malignitatis,

    Petr. 137, 8:

    argumenta viri, i. e. indicia,

    Juv. 9, 85 al. —
    II.
    The matter which lies at the basis of any written or artistic representation, contents, subject, theme, argument, hupothesis:

    Argumentum plura significat. Nam et fabulae ad actum scaenicarum compositae argumenta dicuntur: et orationum Ciceronis velut thema ipse exponens Pedianus, argumentum, inquit, tale est: quo apparet omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari,

    Quint. 5, 10, 9 and 10.
    A.
    Of every kind of representation in writing.
    1.
    Lit.:

    argumentum est ficta res, quae tamen fieri potuit,

    Cic. Inv. 1, 19; id. Att. 15, 4, 3:

    tabulae novae, quid habent argumenti, nisi ut, etc.,

    what is their drift? what do they mean? id. Off. 2, 23, 84:

    epistulae,

    id. Att. 10, 13; 9, 10; 1, 19.
    a.
    But esp. freq., the subject-matter of a poem or fictitious writing, the subject, contents:

    post argumentum hujus eloquar tragoediae,

    Plaut. Am. prol. 51; cf. id. ib. 96; so id. Trin. 3, 2, 81:

    argumentum narrare,

    Ter. And. prol. 6:

    fabulae,

    id. Ad. prol. 22:

    Livius Andronicus ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

    i. e. a scenic representation of a subject in its connection, Liv. 7, 2:

    spectaculum, quo argumenta inferorum explicarentur,

    Suet. Calig. 57.—Hence,
    b.
    Meton. ( part for the whole), a poem in gen.:

    explicare argumenti exitum,

    Cic. N. D. 1, 20, 53:

    hoc argumento se describi sentiat,

    Phaedr. 4, 8; so id. 4, 16; 5, 3; cf. Enn. ap. Gell. 2, 29 fin.:

    sumque argumenti conditor ipse mei,

    I am myself the subject of my poem, Ov. Tr. 5, 1, 10.—
    2.
    Trop., intrinsic worth, reality, truth:

    haec tota fabella... quam est sine argumento,

    without value, reality, Cic. Cael. 27:

    non sine argumento maledicere,

    not without some reason, id. ib. 3 fin.
    B.
    The subject of artistic representations ( sculpture, painting, embroidery. etc.):

    ex ebore diligentissime perfecta argumenta erant in valvis,

    Cic. Verr. 2, 4, 56:

    (cratera) fabricaverat Alcon Hyleus, et longo caelaverat argumento,

    Ov. M. 13, 684; cf. id. ib. 2, 5 sq.:

    vetus in telā deducitur argumentum,

    id. ib. 6, 69; Verg. A. 7, 791:

    Parrhasii tabulae,

    Suet. Tib. 44.— In philos. lang., a conclusion, a syllogism:

    Nam concludi non potest nisi iis, quae ad concludendum sumpta erunt, ita probatis ut falsa ejusdem modi nulla possint esse,

    Cic. Ac. 2, 14, 44 al.

    Lewis & Short latin dictionary > argumentum

  • 5 astrologus

    astrŏlŏgus, i, m., = astrologos.
    I.
    An astronomer (class. for the later astronomus; v. the preced. art.), Varr. R. R. 2, 1, 7; 2, 3, 7; Cic. Div. 2, 42, 87;

    and in a pun: (Verres) novus astrologus, qui non tam caeli rationem quam caelati argenti duceret, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 52.—
    II.
    A star-interpreter, astrologer:

    Astrologorum signa in caelo quaesit, observat,

    Enn. Trag. Rel. p. 42 Rib.; Cic. Div. 1, 58, 132; 1, 6, 12; 1, 39, 85; id. Fam. 6, 6; Juv. 6, 554; Suet. Ner. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > astrologus

  • 6 Cupido

    cŭpīdo ( cūpēdo or cuppēdo, Lucr. 1, 1082; 4, 1090; 5, 45), ĭnis, f. (m., Plant. Am. 2, 2, 210; Hor. C. 2, 16, 15; 3, 16, 39; 3, 24, 51; id. S. 1, 1, 61; id. Ep. 1, 1, 33; Ov. M. 8, 74; 9, 734; Sil. 4, 99; and personified in all authors; v. the foll.) [cupidus], access. form of cupiditas, desire, wish, longing, eagerness, in a good and (more usu.) in a bad sense (very freq. in the poets and histt., esp. in Sall.; twice in Quint., but in Cic. only as personified).
    I.
    In gen.
    A.
    In a good sense: cupido cepit miseram nunc me proloqui, etc. (transl. from Eurip. Med. 57: himeros m hupêlthe, etc.), Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.); cf.:

    Romulum cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2; and with inf.:

    cupido incessit Aethiopiam invisere,

    Curt. 4, 8, 3:

    aquae,

    Plaut. Trin. 3, 2, 50; cf.:

    laticum frugumque,

    Lucr. 4, 1093:

    gloriae,

    Sall. C. 7, 3:

    aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55:

    lucis,

    Quint. 6, prooem. §

    13: placendi,

    id. 10, 7, 17 al. —
    2.
    Trop., of things:

    res medii cuppedine victae,

    overcome by their tendency to a centre, Lucr. 1, 1082.—
    B.
    In a bad sense, desire, passion, lust, greed.
    (α).
    With gen.:

    honorum caeca (with avarities),

    Lucr. 3, 59; cf.

    honoris,

    Sall. C. 3, 5:

    mala vitaï,

    Lucr. 3, 1077:

    immitis uvae (i. e. virginis immaturae),

    Hor. C. 2, 5, 9:

    praedae caeca,

    Ov. M. 3, 620:

    intempestiva concubitūs,

    id. ib. 10, 689; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 634 et saep.:

    difficilia faciundi,

    Sall. J. 93, 3:

    ejus (oppidi) potiundi,

    id. ib. 89, 6:

    quarum (rerum) inmodica cupido inter mortales est,

    Liv. 6, 35, 6:

    populos ad cupidinem novae fortunae erigere,

    id. 21, 19, 7.—In plur.:

    malae dominationis cupidinibus flagrans,

    Tac. A. 13, 2.—
    (β).
    Absol.:

    homines cupidine caeci,

    Lucr. 4, 1153; so id. 4, 1090:

    cuppedinis acres curae,

    id. 5, 45; Hor. C. 2, 16, 15 et saep.:

    femineus,

    Ov. M. 9, 734; cf.

    muliebris,

    Tac. A. 4, 39.—In plur., Hor. S. 1, 2, 111; 2, 7, 85; Tac. A. 3, 52:

    eo provectas Romanorum cupidines, ut non corpora, ne senectam quidam aut virginitatem inpollutam relinquant,

    id. ib. 14, 35.—
    II.
    In partic.
    A.
    The desire that springs from love, desire, love:

    differor Cupidine ejus,

    Plaut. Poen. 1, 1, 29; cf.:

    visae virginis,

    Ov. M. 13, 906; Plaut. Am. 2, 2, 210; cf. id. Poen. 1, 1, 68. —In plur.:

    me, Contactum nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2.—Hence,
    2.
    Personified: Cŭpīdo, ĭnis, m., the god of love, Cupid, son of Venus, Cic. N. D. 3, 23, 58 sq.; Prop. 2, 14, 5 (3, 18, 21); Ov. M. 1, 453; 5, 366 et saep.; Hor. C. 1, 2, 34; 2, 8, 14 al.;

    in the form CVPEDO,

    Inscr. Orell. 1367.—In plur.:

    mater saeva Cupidinum,

    Hor. C. 1, 19, 1 Orell. ad loc.; 4, 1, 5 al.; cf.

    of sculptured figures: exstant caelati scyphi... Myos in eādem aede Silenos et Cupidines,

    Plin. 33, 12, 55, § 155; 36, 5, 4, § 41. —Hence,
    (β).
    Cŭpīdĭnĕus, a, um, adj., of or belonging to Cupid ( poet.):

    tela,

    Ov. Tr. 4, 10, 65:

    sagittae,

    id. R. Am. 157.— Transf., lovely, charming ( = formosus), Mart. 7, 87, 9.—
    B.
    In animals, the sexual impulse:

    equina,

    Col. 6, 27, 3:

    equi cupidine sollicitati,

    id. 6, 27, 8.—
    C.
    (Cf. cupidus, II. A. 2., and cupiditas, II. B. 1.) Avarice, covetousness:

    Narcissum incusat cupidinis ac praedarum,

    Tac. A. 12, 57; in plur., id. H. 1, 66.—
    * 2.
    Personified:

    Cupido sordidus,

    sordid Avarice, Hor. C. 2, 16, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Cupido

  • 7 cupido

    cŭpīdo ( cūpēdo or cuppēdo, Lucr. 1, 1082; 4, 1090; 5, 45), ĭnis, f. (m., Plant. Am. 2, 2, 210; Hor. C. 2, 16, 15; 3, 16, 39; 3, 24, 51; id. S. 1, 1, 61; id. Ep. 1, 1, 33; Ov. M. 8, 74; 9, 734; Sil. 4, 99; and personified in all authors; v. the foll.) [cupidus], access. form of cupiditas, desire, wish, longing, eagerness, in a good and (more usu.) in a bad sense (very freq. in the poets and histt., esp. in Sall.; twice in Quint., but in Cic. only as personified).
    I.
    In gen.
    A.
    In a good sense: cupido cepit miseram nunc me proloqui, etc. (transl. from Eurip. Med. 57: himeros m hupêlthe, etc.), Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 63 (Trag. Rel. v. 291 Vahl.); cf.:

    Romulum cupido cepit urbis condendae,

    Liv. 1, 6, 3:

    cupido eum ceperat in verticem montis ascendendi,

    id. 40, 21, 2; and with inf.:

    cupido incessit Aethiopiam invisere,

    Curt. 4, 8, 3:

    aquae,

    Plaut. Trin. 3, 2, 50; cf.:

    laticum frugumque,

    Lucr. 4, 1093:

    gloriae,

    Sall. C. 7, 3:

    aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55:

    lucis,

    Quint. 6, prooem. §

    13: placendi,

    id. 10, 7, 17 al. —
    2.
    Trop., of things:

    res medii cuppedine victae,

    overcome by their tendency to a centre, Lucr. 1, 1082.—
    B.
    In a bad sense, desire, passion, lust, greed.
    (α).
    With gen.:

    honorum caeca (with avarities),

    Lucr. 3, 59; cf.

    honoris,

    Sall. C. 3, 5:

    mala vitaï,

    Lucr. 3, 1077:

    immitis uvae (i. e. virginis immaturae),

    Hor. C. 2, 5, 9:

    praedae caeca,

    Ov. M. 3, 620:

    intempestiva concubitūs,

    id. ib. 10, 689; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 634 et saep.:

    difficilia faciundi,

    Sall. J. 93, 3:

    ejus (oppidi) potiundi,

    id. ib. 89, 6:

    quarum (rerum) inmodica cupido inter mortales est,

    Liv. 6, 35, 6:

    populos ad cupidinem novae fortunae erigere,

    id. 21, 19, 7.—In plur.:

    malae dominationis cupidinibus flagrans,

    Tac. A. 13, 2.—
    (β).
    Absol.:

    homines cupidine caeci,

    Lucr. 4, 1153; so id. 4, 1090:

    cuppedinis acres curae,

    id. 5, 45; Hor. C. 2, 16, 15 et saep.:

    femineus,

    Ov. M. 9, 734; cf.

    muliebris,

    Tac. A. 4, 39.—In plur., Hor. S. 1, 2, 111; 2, 7, 85; Tac. A. 3, 52:

    eo provectas Romanorum cupidines, ut non corpora, ne senectam quidam aut virginitatem inpollutam relinquant,

    id. ib. 14, 35.—
    II.
    In partic.
    A.
    The desire that springs from love, desire, love:

    differor Cupidine ejus,

    Plaut. Poen. 1, 1, 29; cf.:

    visae virginis,

    Ov. M. 13, 906; Plaut. Am. 2, 2, 210; cf. id. Poen. 1, 1, 68. —In plur.:

    me, Contactum nullis ante cupidinibus,

    Prop. 1, 1, 2.—Hence,
    2.
    Personified: Cŭpīdo, ĭnis, m., the god of love, Cupid, son of Venus, Cic. N. D. 3, 23, 58 sq.; Prop. 2, 14, 5 (3, 18, 21); Ov. M. 1, 453; 5, 366 et saep.; Hor. C. 1, 2, 34; 2, 8, 14 al.;

    in the form CVPEDO,

    Inscr. Orell. 1367.—In plur.:

    mater saeva Cupidinum,

    Hor. C. 1, 19, 1 Orell. ad loc.; 4, 1, 5 al.; cf.

    of sculptured figures: exstant caelati scyphi... Myos in eādem aede Silenos et Cupidines,

    Plin. 33, 12, 55, § 155; 36, 5, 4, § 41. —Hence,
    (β).
    Cŭpīdĭnĕus, a, um, adj., of or belonging to Cupid ( poet.):

    tela,

    Ov. Tr. 4, 10, 65:

    sagittae,

    id. R. Am. 157.— Transf., lovely, charming ( = formosus), Mart. 7, 87, 9.—
    B.
    In animals, the sexual impulse:

    equina,

    Col. 6, 27, 3:

    equi cupidine sollicitati,

    id. 6, 27, 8.—
    C.
    (Cf. cupidus, II. A. 2., and cupiditas, II. B. 1.) Avarice, covetousness:

    Narcissum incusat cupidinis ac praedarum,

    Tac. A. 12, 57; in plur., id. H. 1, 66.—
    * 2.
    Personified:

    Cupido sordidus,

    sordid Avarice, Hor. C. 2, 16, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > cupido

  • 8 Lesbiacus

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbiacus

  • 9 Lesbias

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbias

  • 10 Lesbis

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbis

  • 11 Lesbium

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbium

  • 12 Lesbius

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbius

  • 13 Lesbos

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbos

  • 14 Lesbous

    Lesbos ( - us), i (acc. Lesbum, Tac. A. 2, 54), f., = Lesbos, a celebrated island in the Ægean Sea, off the coast of Troy and Mysia, the birthplace of Pittacus, Alcæus, Arion, Sappho, and Theophrastus, and famous for its wine; now Mityleni:

    sed quam capiam civitatem cogito... Lesbumne,

    Plaut. Merc. 3, 4, 62; Mel. 2, 7, 4; Plin. 5, 31, 39, § 139; Cic. Att. 9, 9, 2; Ov. M. 11, 55:

    nota,

    Hor. Ep. 1, 11, 1.—Hence,
    A.
    Lesbĭăcus, a, um, adj., Lesbian: Lesbiaci libri, a work of Dicæarchus on the immortality of the soul (so called because the dialogues contained in it were held at Mitylene, in Lesbos), Cic. Tusc. 1, 31, 77: metrum, i. e. the Sapphic metre (because Sappho was a native of Lesbos), Sid. Ep. 9, 13 in carm. 1. —
    B.
    Lesbĭus, a, um, adj., = Lesbios, Lesbian:

    civis,

    i. e. Alcæus, Hor. C. 1, 32, 5:

    plectrum,

    i. e. Alcaic, id. ib. 1, 26, 11:

    pes,

    i. e. a lyric poem, id. ib. 4, 6, 35:

    Lesbia vates,

    i. e. Sappho, Ov. Tr. 3, 7, 20:

    vinum,

    Plin. 14, 7, 9, § 73; Gell. 13, 5; Prop. 1, 14, 2; Hor. Epod. 9, 34:

    marmor,

    Plin. 36, 6, 5, § 44.—Also absol.: Lesbĭum, i, n., Lesbian wine, Hor. C. 1, 17, 21: Lesbium genus vasis caelati a Lesbis inventum, Paul. ex Fest. p. 115 Müll.—
    * C.
    Lesbōus, a, um, adj., Lesbian: nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton, the Lesbian lyre, i. e. lyric songs (like those of Alcæus and Sappho), Hor. C. 1, 1, 34.—
    D.
    Lesbĭ-as, ădis, f., = Lesbias, a Lesbian woman:

    Lesbiadum turba,

    Ov. H. 15, 16:

    Lesbias,

    a precious stone found in Lesbos, Plin. 37, 10, 62, § 171 (al. Lesbia).—
    E.
    Lesbis, ĭdis, adj. f., = Lesbis, Lesbian:

    Lesbida cum domino seu tulit ille lyram,

    i. e. of Arion the Lesbian poet, Ov. F. 2, 82:

    Lesbi puella, vale,

    id. H. 15, 100.— Subst., a Lesbian woman:

    Lesbides,

    Ov. H. 15, 199.

    Lewis & Short latin dictionary > Lesbous

  • 15 plenum

    plēnus, a, um, adj. [from the root ple-; Sanscr. prā-, to fill; Gr. pla- in pimplêmi, plêthô; Lat. plerus, plebs, populus, etc.; whence compleo, expleo, suppleo], full, filled with any thing (class.; cf.: refertus, oppletus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., with gen.:

    rimarum,

    Ter. Eun. 1, 2, 25:

    corpus suci,

    id. ib. 2, 3, 27:

    Gallia est plena civium Romanorum,

    Cic. Font. 1, 11:

    domus plena caelati argenti,

    id. Verr. 2, 2, 14. §

    35: vini, somni,

    id. Red. in Sen. 6, 13: [p. 1387] stellarum, id. Rep. 6, 11, 11.—With abl.:

    plena domus ornamentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 57, § 126:

    vita plena et conferta voluptatibus,

    id. Sest. 10, 23:

    plenum pueris gymnasium,

    Quint. 2, 8, 3.— Absol.:

    auditorium,

    Quint. 2, 11, 3:

    plenissimis velis navigare,

    with swelling sails, Cic. Dom. 10, 24.—As subst.: plēnum, i, n., space occupied by matter, a plenum, Cic. Ac. 2, 37, 118.—Adverb.: ad plenum, to repletion, copiously, abundantly ( poet.), Verg. G. 2, 244:

    hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu,

    Hor. C. 1, 17, 15; so Veg. 2, 9:

    philosophiae scientiam ad plenum adeptus,

    Eutr. 8, 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of bodily size, stout, bulky, portly, plump, corpulent (class.):

    pleni enective simus,

    Cic. Div. 2, 69, 142:

    vulpecula pleno corpore,

    Hor. Ep. 1, 7, 31:

    frigus inimicum est tenui: at prodest omnibus plenis,

    Cels. 1, 9:

    femina,

    Ov. A. A. 2, 661.— Comp.:

    tauros palea ac feno facere pleniores,

    Varr. R. R. 2, 5, 12.— Sup.:

    plenissimus quisque,

    Cels. 2, 1.—
    b.
    Of females, big, with child, pregnant (class.):

    et cum te gravidam et cum te pulchre plenam aspicio, gaudeo,

    Plaut. Am. 2, 2, 49:

    femina,

    Ov. M. 10, 469; Val. Fl. 1, 413:

    sus plena,

    Cic. Div. 1, 45, 101; cf.:

    Telluri plenae victima plena datur (preceded by gravida),

    Ov. F. 4, 634.—
    2.
    Filled, satisfied ( poet.), Ov. Am. 2, 6, 29:

    plenus cum languet amator,

    sated with reading, Hor. Ep. 1, 20, 8; cf.:

    illa bibit sitiens lector, mea pocula plenus,

    Ov. P. 3, 4, 55.—
    3.
    Full packed, laden; with abl.:

    quadrupedes pleni dominis armisque,

    Stat. Th. 4, 812:

    exercitus plenissimus praedā,

    Liv. 41, 28:

    crura thymo plenae (apes),

    Verg. G. 4, 181.— Absol.:

    vitis,

    Ov. Am. 2, 14, 23.—
    4.
    Entire, complete, full, whole:

    ut haberet ad praeturam gerendam plenum annum atque integrum,

    Cic. Mil. 9, 24:

    gaudia,

    id. Tusc. 5, 23, 67:

    numerus,

    id. Rep. 6, 12, 12:

    pleno aratro sulcare,

    with the whole plough sunk in the ground, Col. 2, 2, 25:

    sustineas ut onus, nitendum vertice pleno est, i. e. toto,

    Ov. P. 2, 7, 77:

    pleno gradu,

    at full pace, at storming pace, Liv. 4, 32.— Neutr. adverb.: in plenum, on the whole, generally (post-Aug.), Plin. 13, 4, 7, § 31; Sen. Ep. 91, 9.—
    5.
    Of the voice, sonorous, full, clear, strong, loud (class.):

    vox grandior et plenior,

    Cic. Brut. 84, 289:

    voce plenior,

    id. de Or. 1, 29, 132.—
    6.
    Of letters, syllables, words, full, at full length, not contracted, unabridged:

    pleniores syllabae,

    Auct. Her. 4, 20, 28:

    ut E plenissimum dicas,

    Cic. de Or. 3, 12, 46:

    siet plenum est, sit imminutum,

    id. Or. 47, 157:

    plenissima verba,

    Ov. M. 10, 290.—
    7.
    Of food and drink, strong, hearty, substantial:

    pleniores cibi,

    Cels. 3, 20:

    vinum,

    id. 1, 6.—
    8.
    Full, abundant, plentiful, much:

    non tam Siciliam, quam inanem offenderant, quam Verrem ipsum, qui plenus decesserat,

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 12:

    urbes,

    id. Pis. 37, 91:

    pecunia,

    much money, id. Rosc. Am. 2, 6:

    mensa,

    Verg. A. 11, 738.— Comp.:

    serius potius ad nos, dum plenior,

    Cic. Fam. 7, 9, 2:

    tres uno die a te accepi litteras, unam brevem, duas pleniores,

    fuller, larger, id. ib. 11, 12, 1.— Sup.:

    plenissima villa,

    Hor. S. 1, 5, 50.—
    9.
    Of age, full, advanced, ripe, mature:

    jam plenis nubilis annis,

    marriageable, Verg. A. 7, 53:

    plenus vitā,

    Stat. S. 2, 2, 129:

    annis,

    full of years, that has reached extreme old age, Plin. Ep. 2, 1, 7:

    plenior annis,

    Val. Fl. 1, 376:

    annus vicesimus quintus coeptus pro pleno habetur,

    Dig. 50, 4, 8.—
    10.
    Law t. t.: pleno jure, with a complete legal title:

    proinde pleno jure incipit, id est et in bonis et ex jure Quiritium, tua res esse,

    Gai. Inst. 2, 41:

    pleno jure heres fieri,

    id. ib. 3, 85 al.—
    II.
    Trop., full, filled.
    A.
    In gen., with gen.: plenus fidei, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 342 Vahl.):

    jejunitatis plenus,

    Plaut. Merc. 3, 3, 13:

    consili,

    Plaut. Ep. 1, 2, 49:

    viti probrique,

    id. Mil. 2, 5, 13:

    fraudis, sceleris, parricidi, perjuri,

    id. Rud. 3, 2, 37:

    offici,

    Cic. Att. 7, 4, 1:

    negoti,

    full of business, id. N. D. 1, 20, 54; Plaut. Ps. 1, 3, 146:

    irae,

    Liv. 3, 48:

    ingenii,

    Cic. Fl. 6, 15:

    laboris,

    Plin. 6, 19, 22, § 66:

    quae regio in terris nostri non plena laboris?

    is not full of our disaster? Verg. A. 1, 460.—With abl.:

    plenus sum exspectatione de Pompeio,

    full of expectation, Cic. Att. 3, 14, 1:

    laetitiā,

    Caes. B. C. 1, 74:

    humanitate,

    Plin. Ep. 1, 10, 2; 2, 1, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    Complete, finished, ample, copious (class.):

    orator plenus atque perfectus,

    Cic. de Or. 1, 13, 59:

    plenior, opp. to jejunior,

    id. ib. 3, 4, 16:

    oratio plenior,

    id. Off. 1, 1, 2:

    pleniora scribere,

    Caes. B. C. 1, 53.—
    2.
    Full of, abounding or rich in any thing:

    plenum bonarum rerum oppidum,

    Plaut. Pers. 4, 2, 38:

    quis plenior inimicorum fuit C. Mario?

    Cic. Prov. Cons. 8, 19: pleniore ore laudare, with fuller mouth, i. e. more heartily, id. Off. 1, 18, 61.—Hence, adv.: plēnē.
    1.
    Lit., full (post-Aug.):

    vasa plene infundere,

    Plin. 14, 22, 28, § 139.—
    2.
    Trop., fully, wholly, completely, thorougnly, largely (class.):

    plene cumulateque aliquid perficere,

    Cic. Div. 2, 1:

    plene perfectae munitiones,

    Caes. B. G. 3, 3:

    aliquid vitare,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 13:

    plene sapientes homines,

    id. Off. 1, 15:

    praestare aliquid,

    perfectly, Hor. Ep. 1, 11, 14.— Comp.:

    plenius facere aliquid,

    Ov. P. 2, 11, 20:

    alere,

    Quint. 2, 2, 8.— Sup.:

    quamvis illud plenissime, hoc restrictissime feceris,

    Plin. Ep. 5, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > plenum

  • 16 plenus

    plēnus, a, um, adj. [from the root ple-; Sanscr. prā-, to fill; Gr. pla- in pimplêmi, plêthô; Lat. plerus, plebs, populus, etc.; whence compleo, expleo, suppleo], full, filled with any thing (class.; cf.: refertus, oppletus).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., with gen.:

    rimarum,

    Ter. Eun. 1, 2, 25:

    corpus suci,

    id. ib. 2, 3, 27:

    Gallia est plena civium Romanorum,

    Cic. Font. 1, 11:

    domus plena caelati argenti,

    id. Verr. 2, 2, 14. §

    35: vini, somni,

    id. Red. in Sen. 6, 13: [p. 1387] stellarum, id. Rep. 6, 11, 11.—With abl.:

    plena domus ornamentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 57, § 126:

    vita plena et conferta voluptatibus,

    id. Sest. 10, 23:

    plenum pueris gymnasium,

    Quint. 2, 8, 3.— Absol.:

    auditorium,

    Quint. 2, 11, 3:

    plenissimis velis navigare,

    with swelling sails, Cic. Dom. 10, 24.—As subst.: plēnum, i, n., space occupied by matter, a plenum, Cic. Ac. 2, 37, 118.—Adverb.: ad plenum, to repletion, copiously, abundantly ( poet.), Verg. G. 2, 244:

    hic tibi copia Manabit ad plenum benigno Ruris honorum opulenta cornu,

    Hor. C. 1, 17, 15; so Veg. 2, 9:

    philosophiae scientiam ad plenum adeptus,

    Eutr. 8, 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of bodily size, stout, bulky, portly, plump, corpulent (class.):

    pleni enective simus,

    Cic. Div. 2, 69, 142:

    vulpecula pleno corpore,

    Hor. Ep. 1, 7, 31:

    frigus inimicum est tenui: at prodest omnibus plenis,

    Cels. 1, 9:

    femina,

    Ov. A. A. 2, 661.— Comp.:

    tauros palea ac feno facere pleniores,

    Varr. R. R. 2, 5, 12.— Sup.:

    plenissimus quisque,

    Cels. 2, 1.—
    b.
    Of females, big, with child, pregnant (class.):

    et cum te gravidam et cum te pulchre plenam aspicio, gaudeo,

    Plaut. Am. 2, 2, 49:

    femina,

    Ov. M. 10, 469; Val. Fl. 1, 413:

    sus plena,

    Cic. Div. 1, 45, 101; cf.:

    Telluri plenae victima plena datur (preceded by gravida),

    Ov. F. 4, 634.—
    2.
    Filled, satisfied ( poet.), Ov. Am. 2, 6, 29:

    plenus cum languet amator,

    sated with reading, Hor. Ep. 1, 20, 8; cf.:

    illa bibit sitiens lector, mea pocula plenus,

    Ov. P. 3, 4, 55.—
    3.
    Full packed, laden; with abl.:

    quadrupedes pleni dominis armisque,

    Stat. Th. 4, 812:

    exercitus plenissimus praedā,

    Liv. 41, 28:

    crura thymo plenae (apes),

    Verg. G. 4, 181.— Absol.:

    vitis,

    Ov. Am. 2, 14, 23.—
    4.
    Entire, complete, full, whole:

    ut haberet ad praeturam gerendam plenum annum atque integrum,

    Cic. Mil. 9, 24:

    gaudia,

    id. Tusc. 5, 23, 67:

    numerus,

    id. Rep. 6, 12, 12:

    pleno aratro sulcare,

    with the whole plough sunk in the ground, Col. 2, 2, 25:

    sustineas ut onus, nitendum vertice pleno est, i. e. toto,

    Ov. P. 2, 7, 77:

    pleno gradu,

    at full pace, at storming pace, Liv. 4, 32.— Neutr. adverb.: in plenum, on the whole, generally (post-Aug.), Plin. 13, 4, 7, § 31; Sen. Ep. 91, 9.—
    5.
    Of the voice, sonorous, full, clear, strong, loud (class.):

    vox grandior et plenior,

    Cic. Brut. 84, 289:

    voce plenior,

    id. de Or. 1, 29, 132.—
    6.
    Of letters, syllables, words, full, at full length, not contracted, unabridged:

    pleniores syllabae,

    Auct. Her. 4, 20, 28:

    ut E plenissimum dicas,

    Cic. de Or. 3, 12, 46:

    siet plenum est, sit imminutum,

    id. Or. 47, 157:

    plenissima verba,

    Ov. M. 10, 290.—
    7.
    Of food and drink, strong, hearty, substantial:

    pleniores cibi,

    Cels. 3, 20:

    vinum,

    id. 1, 6.—
    8.
    Full, abundant, plentiful, much:

    non tam Siciliam, quam inanem offenderant, quam Verrem ipsum, qui plenus decesserat,

    Cic. Verr. 2, 2, 4, § 12:

    urbes,

    id. Pis. 37, 91:

    pecunia,

    much money, id. Rosc. Am. 2, 6:

    mensa,

    Verg. A. 11, 738.— Comp.:

    serius potius ad nos, dum plenior,

    Cic. Fam. 7, 9, 2:

    tres uno die a te accepi litteras, unam brevem, duas pleniores,

    fuller, larger, id. ib. 11, 12, 1.— Sup.:

    plenissima villa,

    Hor. S. 1, 5, 50.—
    9.
    Of age, full, advanced, ripe, mature:

    jam plenis nubilis annis,

    marriageable, Verg. A. 7, 53:

    plenus vitā,

    Stat. S. 2, 2, 129:

    annis,

    full of years, that has reached extreme old age, Plin. Ep. 2, 1, 7:

    plenior annis,

    Val. Fl. 1, 376:

    annus vicesimus quintus coeptus pro pleno habetur,

    Dig. 50, 4, 8.—
    10.
    Law t. t.: pleno jure, with a complete legal title:

    proinde pleno jure incipit, id est et in bonis et ex jure Quiritium, tua res esse,

    Gai. Inst. 2, 41:

    pleno jure heres fieri,

    id. ib. 3, 85 al.—
    II.
    Trop., full, filled.
    A.
    In gen., with gen.: plenus fidei, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 342 Vahl.):

    jejunitatis plenus,

    Plaut. Merc. 3, 3, 13:

    consili,

    Plaut. Ep. 1, 2, 49:

    viti probrique,

    id. Mil. 2, 5, 13:

    fraudis, sceleris, parricidi, perjuri,

    id. Rud. 3, 2, 37:

    offici,

    Cic. Att. 7, 4, 1:

    negoti,

    full of business, id. N. D. 1, 20, 54; Plaut. Ps. 1, 3, 146:

    irae,

    Liv. 3, 48:

    ingenii,

    Cic. Fl. 6, 15:

    laboris,

    Plin. 6, 19, 22, § 66:

    quae regio in terris nostri non plena laboris?

    is not full of our disaster? Verg. A. 1, 460.—With abl.:

    plenus sum exspectatione de Pompeio,

    full of expectation, Cic. Att. 3, 14, 1:

    laetitiā,

    Caes. B. C. 1, 74:

    humanitate,

    Plin. Ep. 1, 10, 2; 2, 1, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    Complete, finished, ample, copious (class.):

    orator plenus atque perfectus,

    Cic. de Or. 1, 13, 59:

    plenior, opp. to jejunior,

    id. ib. 3, 4, 16:

    oratio plenior,

    id. Off. 1, 1, 2:

    pleniora scribere,

    Caes. B. C. 1, 53.—
    2.
    Full of, abounding or rich in any thing:

    plenum bonarum rerum oppidum,

    Plaut. Pers. 4, 2, 38:

    quis plenior inimicorum fuit C. Mario?

    Cic. Prov. Cons. 8, 19: pleniore ore laudare, with fuller mouth, i. e. more heartily, id. Off. 1, 18, 61.—Hence, adv.: plēnē.
    1.
    Lit., full (post-Aug.):

    vasa plene infundere,

    Plin. 14, 22, 28, § 139.—
    2.
    Trop., fully, wholly, completely, thorougnly, largely (class.):

    plene cumulateque aliquid perficere,

    Cic. Div. 2, 1:

    plene perfectae munitiones,

    Caes. B. G. 3, 3:

    aliquid vitare,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 13:

    plene sapientes homines,

    id. Off. 1, 15:

    praestare aliquid,

    perfectly, Hor. Ep. 1, 11, 14.— Comp.:

    plenius facere aliquid,

    Ov. P. 2, 11, 20:

    alere,

    Quint. 2, 2, 8.— Sup.:

    quamvis illud plenissime, hoc restrictissime feceris,

    Plin. Ep. 5, 8, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > plenus

  • 17 quis

    1.
    quis, quid (old nom. plur. QVES, S. C. Bacch.), pron. interrog. [Sanscr. kis, in nakis = nemo; Gr. tis], who? which? what? what man? (while qui, quae, quod, interrog. is used adject.; for exceptions, v. qui and infra.—Quis is properly used only of more than two; uter, which of two? v. infra).
    I.
    Masc. and fem. quis; lit.,
    A.
    As subst., in a direct question.
    1.
    Of males:

    unde es? cujus es?

    whose are you? to whom do you belong? Plaut. Truc. 2, 7, 44: Da. Quis homo est? Pa. Ego sum Pamphilus, who is there? Ter. And. 5, 6, 1:

    quis clarior in Graeciā Themistocle? quis potentior?

    Cic. Lael. 12, 42; id. de Or. 3, 34, 137:

    quis Dionem doctrinis omnibus expolivit? non Plato?

    id. ib. 3, 34, 139.—
    2.
    Quis, of females, as subst. and adj. (ante- and post-class.): et quis illaec est, quae? etc., Enn. ap. Non. 198, 3 (Trag. v. 133 Vahl.): quis tu es mulier, quae? etc., Pac. ap. Non. 197, 33; cf. Varr. L. L. 6, § 60 Müll.:

    quis ea est, quam? etc.,

    who is she? Plaut. Aul. 2, 1, 48:

    quis haec est?

    id. Pers. 2, 2, 18:

    quis illaec est mulier, quae? etc.,

    id. Ep. 4, 1, 6:

    sed haec quis mulier est?

    id. Truc. 1, 1, 76: quis nostrarum fuit, Caecil. ap. Gell. 2, 23: quis haec est simia? Afran. ap. Charis. 1, p. 84.—
    B.
    As adj.
    1.
    Absol., what? i. e. what sort of a person or thing? quis videor? Cha. Miser aeque atque ego, in what state or condition do I seem? what do you think of me now? Ter. And. 4, 2, 19:

    quis ego sum? aut quae in me est facultas?

    Cic. Lael. 5, 17. —
    2.
    With nouns.
    (α).
    With words denoting a person (class.):

    quis eum senator appellavit,

    Cic. Cat. 2, 6, 12:

    quis gracilis puer,

    Hor. C. 1, 5, 1.—
    (β).
    In gen. (in Cic. only before a vowel, for qui):

    quis color,

    Verg. G. 2, 178:

    quisve locus,

    Liv. 5, 40:

    quod caedis initium? quis finis?

    Tac. A. 1, 48:

    quis esset tantus fructus?

    Cic. Lael. 6, 22. —
    II.
    In neutr.
    A.
    Lit.
    1.
    In simple constr.:

    quid dicam de moribus facillimis,

    Cic. Lael. 3, 11:

    quid est judicium corrumpere, si hoc non est?

    what is bribing the court, if this be not? id. Verr. 1, 10, 28:

    quid ais? quid tibi nomen est?

    Plaut. Am. 1, 1, 208.—
    2.
    With gen. partit., what? i. e. what sort of? what kind of a? quid mulieris Uxorem habes? what sort of a woman have you for a wife? Ter. Hec. 4, 4, 21:

    quid illuc est hominum secundum litus?

    what is that knot of people? Plaut. Rud. 1, 2, 60:

    quid caelati argenti, quid stragulae vestis, quid pictarum tabularum... apud illum putatis esse?

    Cic. Rosc. Am. 46, 133; cf.

    esp.: hoc enim, quis homo sit, ostendere est, non quid homo sit, dicere,

    i. e. to point out an individual, not to define a class, Gell. 4, 1, 12.—
    3.
    Esp. in phrase quid dico? what do I say? in correcting or strengthening the speaker's own expression:

    Romae a. d. XIIII. Kal. volumus esse. Quid dico? Volumus? Immo vero cogimur,

    Cic. Att. 4, 13, 1; id. Fam. 5, 15, 2; id. Mil. 28, 76; id. de Or. 2, 90, 365; id. Lig. 9, 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    Quid? how? why? wherefore? quid? tu me hoc tibi mandasse existimas, ut? etc., Cic. Fam. 2, 8, 1:

    quid hoc?

    id. Tusc. 1, 11, 25:

    quid? eundem nonne destituisti?

    id. Phil. 2, 38, 99:

    eloquere, quid venisti?

    why? wherefore? Plaut. Am. 1, 1, 221:

    sed quid ego argumentor? quid plura disputo?

    Cic. Mil. 16, 44. —
    2.
    In quid? wherefore? for what? Sen. Ben. 4, 13, 3. —
    3.
    Quid, with particles:

    quid, quod?

    what shall be said to this, that? how is it that? and furthermore, moreover, Cic. Sen. 23, 83; id. Off. 3, 25, 94; id. Ac. 2, 29, 95 et saep.:

    quid ita?

    why so? id. N. D. 1, 35, 99: quid ni, also in one word, quidni? why not? (in rhet. questions, while cur non expects an answer); always with subj., Ter. Heaut. 5, 1, 34; Cic. de Or. 2, 67, 73; Sen. Tranq. 9, 3; id. Ira, 1, 6, 1; cf.

    separated: quid ego ni teneam?

    Plaut. Ps. 2, 2, 57; Ter. Ad. 4, 5, 28;

    and pleonastically: quid ni non,

    Sen. Ep. 52: quid si? how if? Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4:

    quid si illud addimus,

    Cic. Lael. 14, 50:

    quid tum?

    what then? how then? id. Tusc. 2, 11, 26; Verg. A. 4, 543; id. E. 10, 38; Hor. S. 2, 3, 230:

    quid ergo, ironically,

    Caes. B. G. 7, 77; Cic. Fam. 9, 15, 14:

    quid enim,

    id. Fin. 2, 19, 62; Liv. 20, 9.—
    III.
    In indirect discourse:

    quis sim, ex eo quem ad te misi, cognosces,

    Sall. C. 44, 5:

    rogitat quis vir esset,

    Liv. 1, 7, 9:

    videbis, quid et quo modo,

    Cic. Att. 11, 21, 1: quis quem, who... whom? who... the other? considera, quis quem fraudasse dicatur, who is said to have defrauded whom? id. Rosc. Com. 7, 21:

    quos autem numeros cum quibus misceri oporteat, nunc dicendum est,

    what... with what? id. Or. 58, 196:

    notatum in sermone, quid quo modo caderet,

    Quint. 1, 6, 16. — Quid with gen.:

    exponam vobis breviter, quid hominis sit,

    what sort of a man he is, Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134:

    sciturum, quid ejus sit,

    what there is in it, how much of it may be true, id. Att. 16, 4, 3.— Rarely for uter, which of two, whether:

    incerti quae pars sequenda esset,

    Liv. 21, 39, 6:

    proelia de occupando ponte crebra erant, nec qui potirentur, satis discerni poterat,

    id. 7, 9, 7:

    ut dii legerent, qui nomen novae urbi daret,

    id. 1, 6, 4 Weissenb. ad loc.; id. 1, 24, 3; 9, 45, 8; 10, 12, 5; cf.: validior per Germaniam exercitus, propior aput Pannoniam;

    quos igitur anteferret?

    Tac. A. 1, 47.
    2.
    quis, quid, pron. indef.
    I.
    As subst.
    A.
    Alone, any one, any body, any thing; some one, somebody, something:

    aperite, heus! Simoni me adesse, quis nunciate,

    Plaut. Ps. 5, 1, 37:

    simplicior quis, et est, etc.,

    Hor. S. 1, 3, 63:

    quantum quis damni professus erat,

    Tac. A. 2, 26:

    quanto quis clarior,

    id. H. 3, 58:

    injuriam cui facere,

    Cic. Fin. 3, 21, 71.—
    B.
    In connection with si, ne, nisi, cum:

    si te in judicium quis adducat,

    Cic. Phil. 2, 14, 35:

    ne cui falso assentiamur,

    id. Fin. 3, 21, 72:

    si tecum agas quid,

    id. Off. 1, 2, 4:

    si quid in te peccavi ignosce,

    id. Att. 3, 15, 4:

    si quis quid de re publicā rumore acceperit,

    Caes. B. G. 6, 20:

    si quo usui esse posset,

    Liv. 40, 26, 8:

    ne quid nimis,

    Ter. And. 1, 1, 34:

    nisi quid existimas, etc.,

    Cic. Fam. 13, 73, 2:

    neve quis invitam cogeret esse suam,

    Prop. 1, 3, 30:

    cum quid,

    Col. 4, 25.—
    II.
    As adj.:

    jam quis forsitan hostis Haesura in nostro tela gerit latere,

    Tib. 1, 10, 13.
    3.
    quīs, for quibus, v. quis and qui.

    Lewis & Short latin dictionary > quis

См. также в других словарях:

  • TITULUS — proprie lapis seu cippus scpulchralis inscriptus, vel ipsa lapidis inscriptio, quae alias elogium quoque. Virgild. Culice, v. 409. tum Frente locatur Elogium Item pro inscriptione, quae supplicii, quod de reo sumebatur, causam indicabat,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Camas — Saltar a navegación, búsqueda Camas Bandera Archivo:Escudo actual de Camas.jpg Escu …   Wikipedia Español

  • ANAGLYPHA — Graece Α᾿νάγλυφα, vasa caelara, sculpta quod sculpturae genus Italis basso rilievo dicitur. Eucherius l. 3. Regum c. 17. Anaglypha Groece, Latine Caelaturae: caelata autem sunt vasa aurea vel argentea signis eminenitoribus, extra intusque… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BACCHAE — vide Bacchus. Earum proprium bacchari est, sicut gallare Gallorum Cybeles. Bacchantis autem mulieris insaniam, ad exemplum Cassandrae apud Virgilium Amataeque, Lucan. sic describit l. 1. v. 674. Nam qualis vertice Pindi Edonis Ogygio decurrit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAELARE — Cardano l. de Lapidibus, et sculpere sic distinguuntur, ut caelare de gemmis dicatur, quae cavatâ effigie insigniuntur; sculpere vero, quum imago prominens figuratur, velut in nummis, qui Principum vultibus signantur. Sed Salmasio hoc ipsum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAPULUS — I. CAPULUS pro arca sepulchrali. Vide supra Capularis Senex. II. CAPULUS seu clausulan ensium, Graecis μύκης, (unde Mycenae) quod fungi formam referat, Gallis pomi similitudine pomale, quod vide infra, uti hodiernis Barbaro Graecis eadem de causa …   Hofmann J. Lexicon universale

  • DIATRITA et DIATRITARII — in vett. Libb. pro Diatreta et Diatretarii, dicebantur autem Diatreta vel Diatreti calices, non qui torno formabantur, ut nonnulli volunt: sed qui sculpebantur caelabanturque magna arte nec minori periculo, nam saepe inter sculpendum frangebantur …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MANCIPIA — quod ab hostibus manu caperentur, dicta: quemadmodum Servi, quod Imperatores captivos vendere, et per hoc servare, nec occidere solerent: quae vetustissima Mancipiorum servorumque origo est, ab ipso Nimrodo vel Nino Eruditis accersita. Horum apud …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PYTHEAS — I. PYTHEAS Archon Athenis, Olymp. 100. An. 1. II. PYTHEAS Geographus Massiliensis, tempore Ptolemaei Philadelphi: Scripsit de ambitu terrae; a Strabone variorum errorum convictus, inprimis quod credidisset, supra Thulen neque mare, neque terram,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • emaillure — l Emaillure d or ou d argent, Crustae et emblemata argenti caelati …   Thresor de la langue françoyse

  • histoire — Histoire, Historia. L histoire des choses qui sont faictes d an en an, Annales. L histoire des choses advenuës selon l ordre des temps, Temporum descriptiones. Appartenant à histoire, Historialis. Nous touchons quelque histoire, In aliquem… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»